Το πρόγραμμα Ανοιχτά Σχολεία αποτέλεσε μία πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων που υλοποιήθηκε με αποκλειστικό δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και τον συντονισμό του Athens Partnership μέσω της οποίας σχολικά κτίρια μετατράπηκαν σε κέντρα συνάντησης και δημιουργίας για όλη τη γειτονιά, φιλοξενώντας μια σειρά δωρεάν δράσεων πολιτισμού, τεχνολογίας, άθλησης, ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης για άτομα όλων των ηλικιών.
Τον Μάρτιο του 2017 γίναμε κι εμείς μέρος της πρωτοβουλίας και ξεκινήσαμε ένα ταξίδι στις συνοικίες της Αθήνας από την Πλατεία Βάθη στο Παγκράτι και τον Άγιο Ελευθέριο και από τον Άγιο Παντελεήμονα στα Εξάρχεια και τη Γκράβα, εκεί που ακόμη υπάρχουν γειτονιές και η έννοια της αλληλεγγύης γίνεται καθημερινά πράξη. Παιδιά κάθε ηλικίας, εθνικότητας και ικανότητας, έδειξαν το δρόμο για μία κοινωνία συνεργασίας με όπλο την πρωτοβουλία και την ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας. Δίχως ταμπέλες, μοναχά με ένστικτο. Μας έβαλαν στις παρέες τους και αποκάλυψαν τις ανάγκες, τους προβληματισμούς και την καθημερινότητά τους. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από προσοχή. Έχουν ανάγκη από παιδεία. Έχουν ανάγκη από χρόνο να παίξουν, να δημιουργήσουν, να διεκδικήσουν. Για να μπορέσουν όμως να τα κάνουν όλα αυτά, πρέπει να υπάρχει μια βάση, ένα καταφύγιο που να μπορούν να επιστρέφουν όταν η μέρα δίνει τη θέση της στη νύχτα. Κι αυτό το καταφύγιο είναι η οικογένεια. Ένας θεσμός που ο σύγχρονος τρόπος επιβίωσης, έχει πλήξει σοβαρά. Εκεί που το παιδί μαθαίνει τον κόσμο, αναπτύσσει κριτική σκέψη και ενθαρρύνεται για να κάνει τα πρώτα του βήματα έξω από τις σελίδες των παραμυθιών, εκεί οφείλουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας και να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο και θυσία την πιο δυνατή μας παράδοση ως λαός.
Η πρωτοβουλία των Ανοιχτών Σχολείων φώτισε την πόλη, την έκανε να φοράει τα γιορτινά της κάθε απόγευμα, όλο το χρόνο συστήνοντας ξανά τα σχολεία ως τα μέρη όπου κατοικούν χαμόγελα που δεν σβήνουν ποτέ. Χαμόγελα που πάντοτε θα ελπίζουμε πως μπορούν μια μέρα ν' αλλάξουν τον κόσμο.
Αυτό που άφησε σε εμάς το ταξίδι αυτό, είναι η ελπίδα πως μια μέρα ίσως διασταυρωθούν οι δρόμοι μας με τα παιδιά. Τότε θα ξέρουμε αν κι εμείς, κάποτε, μπολιάσαμε το νου τους με το ήθος και τις αξίες που προσπαθήσαμε να μεταδώσουμε.